Με καταβολές από τον πατέρα του, γνωστού βιολιστή στην Κωνσταντινούπολη με το παρατσούκλι το Αηδόνι της Ανατολής (Ζαφείρης Καρακάσης) και προερχόμενος από εφτά γενιές πίσω ζωσμένες από μουσικούς και οργανοπαίκτες, ο Σταύρος ήταν αδύνατο να παρεκκλίνει της πορείας.
Κατά την εξέγερση των Νεότουρκων η οικογένεια του Ζέφη Καρακάση έφυγε κρυφά από την Πόλη, να βρει την τύχη της στην Αίγυπτο όπου εκεί πλέον ο Σταύρος απέκτησε τις πρώτες γνώσεις πάνω στην μουσική και στα Γαλλικά. Με την βοήθεια του πατέρα του, το βιολί έγινε δεύτερη φύση του και η μουσική του παιδεία τον βοήθησε να συμμετάσχει στην Κρατική Ορχήστρα της Αιγύπτου και σε πολλά κονσέρτα της Μέσης Ανατολής. Επίσης σύμπραξε μαζί με σολίστ όπως ο Γεχούντι Μενουχίν κ.α.
Παντρεύτηκε την Κατερίνα, μια Ιταλίδα νοσοκόμα και ο καρπός της σχέσης του ήταν ο Απόλλων-Νικόλαος Καρακάσης(πατέρας μου).
Το 1958 ήρθε στην Αθήνα, όπου συνεργάστηκε με το Λαογραφικό Αρχείο του Κέντρου Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, όπου σπουδαίες εργασίες δημιουργήθηκαν και δημοσιεύτηκαν. Γύρναγε στα χωριά με ένα μαγνητόφωνο (μπομπίνες της εποχής) όπου ηχογραφούσε δημοτικά και ανέκδοτα τραγούδια του τόπου μας και από ακοής τα μετέφερε στο χαρτί υπό την μορφή παρτιτούρας. Αποτέλεσμα της μακρόχρονης εργασίας του ήταν το γνωστό βιβλίο Ελληνικά μουσικά όργανα και μια ανεκτίμητη συλλογή μουσικών ακουσμάτων που υπάρχει στα αρχεία της Ακαδημίας Αθηνών.
Γνωστός ήταν για τα ποιήματα του κυρίως αλλά και για τις μεταφράσεις του. Εικάζεται ότι έχει κάνει την καλύτερη μετάφραση στα Γαλλικά κάποιων έργων του Καβάφη (Δεν βρίσκεται στα χέρια μου η έκδοση αυτή). Πλούσιος σε αισθήματα, σε γνώσεις και με χαρισματική πένα κατάφερε να κερδίσει μεγάλη μερίδα των διανοουμένων και συγγραφέων της εποχής.
Έζησε μια έντονη ζωή με πολλές περιπέτειες και τελείωσε στο αεροδρόμιο του Παρισίου, φτωχός και μόνος, ένα χρόνο μετά την απώλεια του γιου του (πατέρα μου). Γεγονός το οποίο δεν κατάφερε να ξεπεράσει.
No comments:
Post a Comment