Οι αίστησες τρελά οργούν το σώμα και ζητάνε
το πύρινο της ηδονής γλυκύπικρο κρασί
κι όλα του κτήνους-ανθρώπου τα ένστικτα ξυπνάνε
και το μερίδιο πού ’χουνε γυρεύουν στην ζωή.
Κι’ ο νους γοργά π’ αρμένιζε, με το χρυσό καράβι
στα πέλαγα των ονείρων και των ιδανικών
μάζωξε τα χρυσόπανα, τα όνειρα του θάβει
και να δαμάσει πολεμά την φόρα των παθών.
Τώρα τα πάθη νίκησε και αρμενίζει ίσια
στης φαντασίας τα’ ατέρμονα και μαγικά νερά,
μα άθελα του νείρεται τ’ ακόλαστα μεθύσια
και κάτι μέσα του θρηνεί, σπαρακτικά, βουβά.
ΚΑΙΡΟ 1926
No comments:
Post a Comment